“Nee, nee, doe dit niet Bea! Waarom biecht je de boel nu toch op aan Ferguson?”
Ik kijk naar aflevering 8 van het tweede seizoen van Wentworth en leef me volledig in in de personages die ik voor me op het scherm zie. Bij het zien van (hoofdpersonage) Bea die bij (gevangenisdirecteur) Ferguson zit en haar verhaal doet zit ik letterlijk met mijn handen in mijn haar. Waar is ze in vredesnaam mee bezig? Waarom doet ze dit nu? Wil ze Brayden Holt op de een of andere manier alsnog om het leven brengen door in het ziekenhuis te raken? Gaat ze de top-dog strijd met Franky dan nu echt aan? En wat gebeurt er als Franky hierachter komt? Franky houdt niet van verraders, dat is eerder deze aflevering al duidelijk geworden. Is dit het einde van Bea in Wentworth?
Na deze korte scene gaan zo veel vragen door mijn hoofd, dat de laatste beelden van deze aflevering me overvallen. Natuurlijk weet ik dat het einde van de aflevering komt, dat moet. En dan ben ik echt even helemaal de weg kwijt bij de laatste beelden van de aflevering. De beelden van de ontgoochelde Liz over de laatste woorden van Franky en de tranen op de wangen van Franky over het verraad van Liz.
Beduusd leun ik achterover op de bank. Wat gebeurt hier toch allemaal?
Langzaam kom ik terug in de realiteit en dan dwalen mijn ogen naar de klok… Verdikke, het is ook al half 8 geweest nu. Ik MOET echt naar de supermarkt om nog het nodige eten en drinken voor de komende dagen te halen.
Tijdens de rit naar de supermarkt, het doen van de boodschappen en de rit terug blijven mijn gedachten terug dwalen naar het verhaal en de vrouwen van Wentworth. Telkens probeer ik voor mezelf duidelijk te krijgen hoe het verhaal nu in elkaar zit.
Mijn hoofd moet leeg, want ik moet echt nog serieus aan de slag voor het wielrennen voor The Sportsclub. Een douche brengt verlossing en brengt mij terug in de realiteit. De verhalen zijn niet echt, het is maar een televisieserie. Ik kan niet wachten tot volgende week dinsdag; aflevering 9!