Wanneer ik het druk heb op het werk, vind ik het heerlijk om ’s avonds voor mezelf te hebben. En natuurlijk kan dat zijn dat ik lekker op de bank aan het hangen ben voor de tv of voor een film. Maar het kan ook dat ik er even op uit ga naar bijvoorbeeld Groningen of Marum.
Vanmiddag had ik een andere afspraak met metzelf gemaakt. Op een gegeven moment keek ik naar buiten en zag dat het zonnetje scheen. Over de Rengersweg kwam een racefietser voorbij. Mijn gedachten dwaalden even weg en in gedachten zag ik mezelf op de racefiets voorbij fietsen. Relaxt, met een leuk tempo en het zonnetje in mijn gezicht.
En toen voelde ik het weer; de bekende kriebels in mijn benen. De kriebels die lang weg geweest waren, maar die ik nu toch echt goed voelde. Het is een bevestiging van het gevoel dat ik de afgelopen twee weken heb gehad. Het gevoel dat ik het gekwakkel achter me heb gelaten en dat het met mijn conditie weer echt de goede kant op gaat.
Om mijn kriebelende benen te stillen heb ik vanavond gespind. Thuis. Op mijn spinningfieets die een poos stof heeft staan verzamelen. Het voelde lekker, het ging goed. Nu ga ik vol vertrouwen de training van aanstaande zaterdag in. Want dan kan ik met mijn vrienden (zie foto’s) weer los. Verder werken aan mijn conditie!
