Er ligt een brief op mijn tafel die gepost moet worden. Vanavond kijk ik naar buiten en het is droog, mijn benenwagen moet maar weer eens aan het werk!
Ik trek de stevige – vooral ook warme – wandelschoenen aan, doe de winterjas aan, de sjaal om de nek, de handschoenen aan de handen en ik stap naar buiten. Brrr… de wind ik koud, dat valt me best nog wel tegen. Maar eenmaal aan de wandel warm ik snel op.
Nadat ik de brief heb gepost besluit ik nog even verder te wandelen. Vanuit mijn iPod komt de muziek van Whitney Houston en CeCe Winans in mijn oren en ik pak het tempo van de muziek met mijn wandelpas op. Heerlijk die frisse lucht, mijn hoofd is weer helemaal helder.
Tijdens mijn wandeling kijk ik om mij heen. Nederlanders zouden mensen zijn die met de gordijnen open leven, maar ik zie dat niet. Ik zie veel gesloten inbetweens, net als bij mij thuis. En door veel gordijnen zie ik het licht van de tv.
Wanneer ik er wat beter op ga letten, valt het me op dat veel tv’s zijn afgestemd op Nederland 1; de Olympische 10 km schaatsen is begonnen. Ja, dat is ook zo! De grote vraag is wie gaat winnen; wordt het Kramer, De Jong, Bokko, Fabris of toch die gekke Koreaan Lee? Wie wordt het de koning van de tien kilometer en het kijkcijferkanon van de publieke zender?